رشته موسیقی درمانی در واقع شاخه ای از علم پزشکی است که موسیقی درمانگران از موسیقی و فعالیت های مختلف همراه با موسیقی به عنوان یک ابزار درمانی استفاده می کنند.

یکی از جنبه های مهم ارتباط موسیقی، ماهیت غیرکلامی آن است. موسیقی بیانگر بسیاری از احساسات انسانی است. و به دلیل جهانی بودن و غیر گروهی بودن، می تواند بر تمامی موانع فرهنگی و زبانی غلبه کند و تجربه ای منحصر به فرد در فعالیت های انسانی ارائه دهد. موسیقی مطابق برنامه است. واقعیت در طول زمان اتفاق می افتد و هر از گاهی نیاز به توجه دارد. موسیقی می تواند به ایجاد ارتباط در جایی که کلمات به تنهایی نمی توانند کمک کنند. ماهیت واقعی موسیقی چیزهایی را ایجاد می کند که می توان شنید و شنید.

موسیقی درمانی در واقع شاخه ای از علم درمانی است که موسیقی درمانگران از موسیقی به عنوان یک ابزار درمانی استفاده کرده و می کنند.

موسیقی درمانی نیز طب مکمل است طب مکمل صرفاً به معنای درمان بدون استفاده از داروهای شیمیایی است. امروزه موسیقی درمانی جای خود را در طب مکمل باز کرده است زیرا استفاده از موسیقی باعث ایجاد آرامش، بهبود خواندن ذهنی و کاهش اثرات روانی ناشی از استرس می شود. موسیقی به مردم اجازه می دهد تا ارتباط برقرار کنند، ارتباط برقرار کنند و توافق کنند.

موسیقی درمانی چیست؟

موسیقی درمانی نوعی هنردرمانی است که از موسیقی برای بهبود و حفظ سلامت جسمی، روانی و اجتماعی افراد استفاده می کند و شامل فعالیت های مختلفی از جمله گوش دادن به موسیقی، آواز خواندن و نواختن یک آلت موسیقی است. این نوع درمان توسط متخصص آموزش دیده انجام می شود و اغلب در بیمارستان ها، مراکز توانبخشی، مدارس، مراکز درمانی و آسایشگاه ها استفاده می شود.

تاریخچه موسیقی درمانی

این درمان در قرن بیستم پس از جنگ جهانی اول و دوم به عنوان یک حرفه مطرح شد. پس از جنگ، نوازندگان آماتور و حرفه ای در بیمارستان های جانبازان حضور داشتند تا به جانبازانی که آسیب های جسمی و روحی دیده بودند کمک کنند. به دلیل تأثیر موسیقی بر واکنش های جسمی و روحی بیماران، پزشکان و پرستاران خواستار استخدام نوازندگان شدند و به همین دلیل آموزش این نوع درمان آغاز شد. موسیقی برای قرن ها به عنوان یک ابزار درمانی مورد استفاده قرار گرفته است و نشان داده شده است که بر بسیاری از نواحی مغز، از جمله آنهایی که درگیر احساسات، شناخت، ادراک و حرکت هستند، تأثیر می گذارد.

این واقعیت در کنار ماهیت جذاب موسیقی و تنوع فرم های موسیقی، موسیقی را در درمان بسیاری از مشکلات جسمی و روحی مانند افسردگی، اضطراب و فشار خون بسیار موثر می کند. موسیقی مرحله اولیه به عنوان "فرایند بین فردی که در آن درمانگر از موسیقی و تمام جنبه های آن برای کمک به بیماران برای بهبود، بازیابی یا حفظ سلامتی استفاده می کند" تعریف می شود. موسیقی بسیار پیچیده است و نباید آن را با "پزشکی موسیقی" اشتباه گرفت. طب موسیقی توسط متخصصان بهداشت و یا خدمات بهداشتی انجام می شود و این درمان توسط افراد واجد شرایط انجام می شود. "پزشکی موسیقی" معمولاً شامل گوش دادن غیرفعال به موسیقی از پیش ضبط شده توسط پرسنل پزشکی است.

اهداف و برنامه های موسیقی درمانی

به طور کلی، فعالیت های موسیقی درمانی حول چندین محور کلی که شامل خواندن، نواختن موسیقی، ساخت موسیقی و بحث در مورد موسیقی و فعالیت های مرتبط است، ساختار یافته است. نوع برنامه و فعالیت های موسیقی درمانی به ناراحتی و نوع مشکل بیمار و همچنین هدف درمان بستگی دارد. جلسات موسیقی درمانی معمولاً گروه های کوچک و هماهنگ هستند. زمانی که مراجع و درمانگر به طور متقابل و فعال ارتباط برقرار می کنند، آرام می شود و به تدریج مایل به شرکت در محافل گروهی نیز می شود. در واقع حضور در این جلسات به معنای تقویت و توسعه مهارت های غیرموسیقی و توجه بیشتر به اهداف درمانی است.

دو روش موسیقی درمانی

روش فعال: نواختن موسیقی، آواز خواندن و حرکات موزون

در این روش واکنش های مختلف عاطفی، ذهنی، حسی و حرکتی تحریک می شود. برای یادگیری موسیقی به آموزشگاه موسیقی در کرج مراجعه نمایید.

روش منفعل: گوش دادن به موسیقی.

بیشترین تأثیر و اجرا با این روش تحریک واکنش های عاطفی و ذهنی است که تمرکز اصلی برنامه های موسیقی درمانی مانند گوش دادن به موسیقی آرامش بخش است و از نظر موسیقی یک رویداد واقعی است که بر روی آن اتفاق می افتد. زمان. و لحظه به لحظه توجه فرد را می طلبد ویژگی های خاصی در موسیقی وجود دارد که باعث تقاضا - اجازه - تحریک و تشویق رفتارهای خاص می شود. نظم و ساختار موسیقی، به ویژه ریتم آن، می تواند به ایجاد درک فردی از جهان کمک کند. از آنجا که موسیقی دارای کیفیتی مثبت و شادی آور است، به دلیل قدرت ارتباطی که دارد، اغلب می تواند انگیزه ای برای عضویت در یک گروه و تعامل با دیگران باشد.

راه های حمایت از موسیقی راه هایی هستند

1- گوش دادن غیرفعال به موسیقی:

اهداف اصلی این روش درمانی کاهش درد، اضطراب و استرس ناشی از بیماری، کاهش مصرف داروهای مخدر و یا کاهش عوارض جانبی داروها و در نهایت کاهش مدت زمان مصرف دارو می باشد.

2- موسیقی و مشاوره:

هدف اصلی این روش کاهش استرس و ترس ناشی از بیماری و جراحی و تقویت ارتباطات بین فردی و ایجاد آرامش و امید در بیماران در صورت استفاده با هم است.

3- موسیقی و توسعه:

هدف اصلی این رویکرد افزایش یادگیری و توانبخشی بیمار و جلوگیری از رگرسیون است. در این روش موسیقی به عنوان یک محرک تقویت کننده عمل می کند و منجر به تقویت رفتارهای خودیاری و یادگیری می شود.

4- موسیقی و محرک:

این روش برای رشد حواس بینایی، شنوایی و لامسه استفاده می شود و اغلب با فعالیت های سرگرم کننده همراه است و باعث تحریک شنوایی و لامسه می شود. در برخی موارد در این روش از تجسم برای هدایت تصویر و تخیل بیمار استفاده می شود. این روش علاوه بر موثر بودن در درمان بیماران مبتلا به اختلالات حسی و حرکتی، تاثیر بسزایی در کاهش اضطراب و افسردگی افراد دارای معلولیت دارد.

5- موسیقی و بازخورد بیولوژیکی:

در این روش از موسیقی برای تقویت واکنش های فیزیولوژیکی استفاده می شود و موسیقی با واکنش های بیولوژیکی بیماران همراه است که باعث کاهش ناراحتی فیزیولوژیکی و افزایش واکنش های مورد نظر می شود.

پخش موزیک به صورت گروهی یا انفرادی، آواز، آهنگ های فردی و گروهی و حرکات موزون اطراف موسیقی. چرا موسیقی به عنوان یک درمان مفید است؟

گاستون، یکی از بنیانگذاران اولیه موسیقی درمانی، بر این واقعیت تأکید می کند که موسیقی یک رفتار انسانی است نه تنها به این دلیل که مردم آن را ایجاد می کنند، بلکه به این دلیل که رابطه خود را با آن ایجاد می کنند. گاستون سه اصل دارد که ریشه اصلی استفاده از موسیقی است. به شرح زیر فهرست شده است: